Zwane są one w gwarze wędkarskiej kodakami lub kłódkami. Spotyka się je w wodach stojących lub w niewielkich rzeczkach i strumieniach. Są one ukryte w małych domkach wybudowanych z ziarn piasku, z kamy­czków, kawałków drewna itp. Można je odnaleźć dopiero w połowię maja. Nie wszystkie stanowią jednakowo dobrą przynętę.

Za najlepsze uchodzą te, które mają kremowy lub lekko pomarań­czowy odcień ciała. Domki tych larw są zbudowane przeważnie z ziarn piasku, drobnych kamyczków, rzadziej z większych kawałków drewna. Larwy chruścików o odcieniu fioletowym są o wiele mniej chętnie chwy­tane przez ryby.

Przetrzymywać je należy w płóciennym woreczku wyścielonym wil­gotnym mchem lub mokrą, wełnianą szmatką. Nie powinno się ich prze­chowywać w naczyniu z wodą, gdyż często się wtedy zdarza, że wypełzają ze swych domków i giną. Jeśli się chce je przetrzymywać dłużej (oko­ło tygodnia), w braku mchu należy postąpić następująco: zebrane i osaczo­ne z wody pochewki z larwami chruścika układa się szczelnie w blaszanej puszce lub w innym naczyniu, które umieszcza się w chłodnym, a jedno­cześnie suchym miejscu, np. w piwnicy. Aby dobrze przetrwały, niezbęd­ne jest staranne osaczenie ich z wody, ścisłe ułożenie w naczyniu przy­ciśniętym z wierzchu deseczką i ciężarkiem. W przeciwnym razie wypeł­zną ze swych domków i zginą.